ANNE YEMEĞİ

Bir gün öğretmenler odasında oturuyordum bir hanım içeri daldı ve bağırarak

“Güzide hanım nerede? Buradayım ( sanki yoklama yapıyormuş gibi –tuhaf bir şeylerin olduğunu hissettim.) oğlum nerede? Bende onun ses tonuna sinirlendim ve sesimi yükselterek ” 500 öğrencimden hangisi acaba?” diye seslendim.” Evde sizden başka kimsenin adı geçmiyor. Oğlum eve gelmiyor. Siz biliyorsunuzdur” deyince “Bilmiyorum ama öğrenirim ve asla da sizin okula gelip böyle davrandığınızı ona söylemem, yoksa sevgisini kaybedebilirsiniz...”  dedim.  Neyse Ahmet’in dersinin olduğu bir gün onunla yalnız kalmak adına – duvar gazetesi hazırlığına yarışmayla öğrenci seçerdim. Onu seçecek şekilde ayarladım ve dersten sonra ikimiz hem panoyu düzenliyor hem de konuşuyorduk. Öğlen vaktiydi. “Okulda mı yiyorsun?” dedim. “Hayır, öğretmenim evimiz yakın ben evde yiyorum.” dedi. “ Ne kadar şanslısın anneciğinin yaptığı yemeği yiyorsun ...”dediğimde “Evet ama öğretmenim yaklaşık 2 haftadır eve yemeğe gitmiyorum deyince ” Hayırdır bir durum mu var?”dedim. “Yok, öğretmenim, arkadaşlarla camiye gidip namaz kılıyoruz…”dedi. “Annenin bundan haberi var mı? Şahsen ben annen olsam bekler, sen gelmeyince de çok üzülürdüm.” dedim. “Ona haber vermek hiç aklıma gelmedi...” deyince “Çok ayıp hemen uç annenin gönlünü al sevap işleyeceğim diye günaha girme... :)”dedim…