KÜFÜR BİR KÜLTÜR MÜDÜR?

Bence insanların yaşadıkları ve alışkanlık edindikleri her şey bir kültürdür. Her toplumun kendine özgü küfür tarzı vardır. Küfür, insanların sinirlendiklerinde, kızdıklarında ve çaresiz olduğunda bulunduğu sözlü bir eylem bazen de vücut dilidir. Kötü bir şey olarak tanımlansa da insanları kısa süreliğine rahatlattığı için herkesin içinden - dışından kullandığı sözcüklerdir. Genellikle maçlarda ha sektör gibi sözcükler bazen şarkı türkü olarak ta söylenebilir. Belden aşağı sözcükler seçilmesi kişinin bu konuyla ilgili merak duygusundan ya da sorunlarından gelir. Bizde bir sözcük vardır. “Havlayan köpek ısırmaz.” Bak seni şimdi döverim “diyen ısırmaz-dövmez. Mantığa nokta konulduğu yerde küfür gösteriye çıkar. Yıllar önce Karadeniz de futbol maçlarına hanımlar ücretsiz giderlerdi. Erkekleri bayanların yanında küfür etmesin diye… Ben de böyle bir maçta bulundum ve gerçekten sadece alkış veya tüh sesleri geliyordu… Ama erkeklerin acıklı bir şekilde hanımlara  bakışlarını unutmayacağım “Ah bir siz olmasanız ne güzel küfür ederdik.” der gibi. Aslında geçmişe baktığımızda eşeğin oğlundan bile bahsetmek küfür sayılırken ve bir kaç nesil  “Ayıp bir daha söylersen ağzına acı biber sürerim.” tehdidiyle büyütülürken… o nesiller yıllar sonra bunun acısını kat be kat çıkardılar öyle ki son yıllarda hanımların bile erkeklerle yarış halinde olduğu görülüyor. Genellikle küfür ayıptır diye yetiştirilen bir neslin son örneklerinden olan ben, yalnızken yüksek sesle, toplum içindeyken  -gürültülü bir şekilde motosiklet veya araba kullananlara - gülerek sessiz küfür ederim…