BENCİL OL- OLMA!

İnsan hep artı - eksi sözcüklerle yaşantısını sürdürür. Örneğin: Akıllı ol- aptal olma, gözünü aç –uyuma gibi… Bence hep artıda olmak dengeyi bozabilir biraz tadında eksi de olmak gerekir. Tabi mayanda eksiye rağbet yoksa ne yapsan boş.  Başkalarını düşündüğün zaman aptal;  kendini düşündüğün zaman bencil olursun.  Bunun koşullara ve zamana bağlı olduğunu düşünüyorum. Normal şartlarda herkes aslında yerken, içerken, uyurken bencil olmak zorunda doğal olarak, ama topluluk içinde biraz düşünceli olunca sorun olmuyor ve adın paylaşımcı olarak değerlendiriliyor. Tabi ki bencil olmak zorunda olduğumuz durumlar var, bir hedefimiz varsa öncelik onda oluyor ve buna da bencillik demek haksızlık bence. “Sen de hep işini düşünüyorsun, boş ver, çalışma artık, biraz kendine zaman ayır… gez dolaş, eğlen- dinlen! “dediklerinde “Ben zaten çalışırken hepsini yaşıyorum.” Demek anlaşılmaz oluyor. Zamanı ve mekanı paylaşmadığında adın bencile değil de “iş kolik” e çıkıyor. Bu arada bencilliği meslek edinmişler var. Koşullar ne olursa olsun sadece kendilerini düşünüyorlar. Başkaları adına bedava da olsa düşünmüyorlar. Üzülür mü? Diye… Burada bir üç kağıtçılık hissediyorum. Nasıl mı? Düşünme yetisi olanın kapasitesini geniş tutması lazım en az kendisi kadar başkalarını da düşünmesi gerekir. O zaman insan olmanın dayanılmaz keyfini yaşar. Hep “ben” deyip durursan “sen” olarak hayatta ödül olarak “Yalnızlık” madalyası alır, bakakalırsın ve ömrünün sonuna kadar onunla yaşarsın…