KARŞI KOYMA

“Bırak! Her şey kendi yolunda gitsin.”demekle olmuyor. “Özellikle rahatsız olduğumuz durumlarda tepki göstermemek mümkün değil.” Desem de susmak zorunda ya da sessiz kalmak zorunda olduğumuz anlar oluyor. Adalet duygusu gelişmiş insanlarda yanlışa seyirci kalmak insanın zoruna gidiyor.  Tepki göstermek her zaman olumsuz anlamda olmayabiliyor. Örneğin: yeter fazla çalıştın! Diyen bir insan tepkisini karşısındakinin lehine ortaya koyuyor. Derslerden birinde açık tenli bir öğrencim konuşurken kızardı. Ben de “Domates gibi oldun.” Dememle sınıfta bir gülüşme oldu. Bazıları da alçak sesle “Domates!” dediler. Öğrencim ayağa kalkıp etrafa bağırdı. “Sadece öğretmenim diyebilir. Sizler asla.” Özellikle- bilerek yanlış yaptığım zaman karşımdakilerin nasıl bir tepki göstereceğini merak eder ve beklerdim. Bazıları “öğretmene ayıp olur” düşüncesiyle acıklı bir şekilde tahtaya ve bana bakarken; diğerleri de “Ne yapalım? “ diye kıvranırlardı. Sessiz kalmalarına kızardım. Haklı olduğunuz zaman, bunu güzel bir dille söyleyebilmelisiniz. Tepkisiz kalmanız gereken zor anlar olabilir ama burada fikrinizi söylemenizi bekliyorum. Özellikle ergen çağındaki gençler her an tepki göstermeye hazır –pimi çekilmiş bomba gibiler( olması gerektiği gibi). Bazıları kaba kuvvetle, bazıları bağırarak tepkisini gösterirken en çok içimi seyredenler acıtırdı. Olayların olduğu bir dönemde okul dışında birbirine bıçak çeken öğrencilerin ( hangi cesaretle bilmiyorum ama ikisi de öğrencimdi ve herhalde buna güvendim. ) arasına girdim. İkisi de :”Çıkın aradan !“ diye bağırdılar. “Çıkmam!” deyince bir süre bekleyip mecbur ayrıldılar. Birini yanıma alarak oradan uzaklaştım. Tabi ki seyredenler vardı ama cesaret edip yanaşamıyorlardı. Can korkusu tepkiyi dondurabilir ama asla doğruyu örtemez… Karşı koyacağınız zaman haklı olduğunuzu bilmeniz ve sonucuna da katlanmanız gerekir.