Çocukken

Çocukken annem çalıştığı için genelde bana yaşlı hanımlar bakmış bu yüzdendir ki yaşlılara çok büyük bir sevgim  var. Buradan şunu anlıyorum ki bakanlar iyi insanlarmış zira akside olabilir ve  ben onlardan nefret edebilirdim. Ayaklanınca artık sağa sola gitmeye başlamışım . Bir gün ortalıktan  kaybolmuşum. Annemler seferber olmuşlar ki  - o zamanlar bugünkü tehlikeler  ortada  yokken birkaç hırsızlık vakası dışında -neyse  bir süre aradıktan sonra birkaç mahalle  ötede tanıdığımız yaşlı bir teyzenin evinde beni  teyzeyle karşılıklı kahve içerken bulmuşlar. Onlarla sohbet etmek ve onların deneyimlerinden faydalanmak için her zaman önüme gelen  fırsatı geri çevirmemişimdir. Tabi 5-6 yaşlarında  yapılan konuşmanın hatır sormanın ötesinde olabileceğini düşünmüyorum…