GURUR

Genellikle kişilikli insanlarda bulunan bu duygunun sonradan değil de doğuştan olduğunu düşünüyorum. Pazarda alışveriş ederken yoksul oldukları her halinden belli bir ana oğlun çorap seçmek için tezgâhta yanlarındaydım. Çocuk zeki bir çocuktu...(aldığımız eğitimden zekanın ışıltısı bizi doğal olarak çekiyor da J) “Karne hediyesi olarak benden olsun seçtiğin çoraplar!!!”dediğimde. “Teşekkür ederim ben harçlıklarımı biriktirdim kendim alabilirim.”deyince içimde bir serinlik hissettim. Başka biri olsa ses çıkarmayıp kabul edebilirdi ama reddetti.  Buna benzer ağladığım bir haber vardı Bursa gazetesinde okuduğum... İlkokul 4. Sınıf öğrencisi ve çok başarılı bir çocuk derslerin dışında da ayakkabı boyacılığı yapıyormuş. Bir gün bakkala gidip şeker  alıp gidip kendini bir ağaca asmış ve bıraktığı mektupta” ailesine :” Kardeşim para getiremediği için onu dövmeyin “diyen bir çocuk... Elimde olsaydı o aileyi kurşuna dizerdim... Ben bu olayın etkisinden asla kurtulamadım... aç kaldığı halde dilenmeyen, parası kalmadığı halde istemeyen insanlara özgü bir duygudur bu eğitimle kazanılmaz varsa vardır yoksa yok...