YETİŞTİRMEK

İster çiçek, hayvan ya da insan yetiştirecek insanda olması gereken en önemli unsur sevgi, hoşgörü, sabır ve emektir. Çocuğun doğduğu andan itibaren ihtiyacı olan en önemli hayati 4 unsurdur. Bu özellikleri taşımayana ana baba olma hakkı verilmemelidir, hatta yasaklanmalıdır. Bu sorumlulukları duyabilmek bazıları için doğuştan gelen bir özellik, bir kısmına eğitimle kazandırılabilecek, diğerleri ise umutsuz vaka ki onlar için yapılabilecek bir şey yok yasaktan başka. Çiçek bakan sular temizler; bir yere gitse susuz kalacağı düşüncesiyle tedbirini alır. Hayvan bakan besler, ilgilenir daha büyük bir sorumluluktur. İnsana gelince o en büyük sorumluluktur. İlk ihtiyacı sevgidir. Bu duyguyla tanışması anne karnında başlar. Sonra sabır ve emek gelir. Konuşmayan, ağlama ve gülmeyle kendini hissettiren bu canlının tek bağlantısı kulak ve gözleridir. Anne baba onun hissettiklerinle ilgilenemez sadece kendi duygularını doyası yaşarlar. Öpüp koklama bağrına basma gibi etkinlikler peşindedirler. Iğdır’a gittiğimizde 23 Nisan şenliklerine katıldık. Çocuklar piknik yaparken ben de anneleri ve gençlerle onları kenardan izliyordum. Çocuklardan biri düştü ve yüzü kanamaya başladı. Hemen koştum onu kaldırdım ve yakında ki çeşmede yüzünü yıkadım, sonra bant yapıştırdım.  Genç bir delikanlı yanıma yaklaşarak neden böyle yaptığımı sordu. “Canı yandı, ağladı yardımına koştum yanlış bir şey mi yaptım?” dediğimde.” Biz böyle şeyler görmedik. Yapmasanız da olur.” Cevabına diyecek bir sözüm yoktu. O, yaşamadığı bir duygunun başkasında yaşanmasının rahatsızlığını duydu. Zamanında yaşanmayan duygular insanın yüreğinde hep bir boşluk olarak kalır…