YORUM

Ben de varım. Benimde görüşlerim var. Benim de söz hakkım var. İster beğenirsin ister beğenmezsin ama ben böyle düşünüyorum. Bunun adı eleştiri değil; gerçek eleştiri çözümü ile birlikte sunmaktır. Diğeri sadece suçlamaya girer. Çağımızda insanoğlu inanılmaz bilgi paylaşımını teknoloji sayesinde tüketti. Beğenmediğine bile beğeni tıklamak zorunda bırakıldı. Gözler, kulaklar ve eller “ erken emeklilik” diye söylenmeye başladılar. Duygular kütleşti, düşünceler sıradanlaştı. Her şey aynıymış gibi gelmeye başladı insanlara. Kendi görüşlerinden çok hazır görüşleri sunar oldular. Eş dost ta ayıp olmasın diye beğenilere başladı. Beğeniler arttıkça paylaşımlar da ona paralel arttıkça arttı.  Paylaşanlar bir an bile durup “Bunları yazan insansa bende yazabilirim.”demediler. Olayı kendilerine döndürmediler. “Sürekli hazır malzemenin kullanılması hem karşındakini yorar hem de seni sıradanlaştırır.” diye hiç düşünmediler. Doğal resimler gözlerimize,  iyi müzik veya sunum kulaklarımıza, kaliteli bilgiler beynimize ve ruhumuza iyi gelir- gülümsetir- - hüzünlendirir- düşündürür. Süreklilik bıkkınlık yaratır. İş bu haldeyken sadece geçmiş olsunlar, kutlamalar, beğeniler memur gibi çalışmaya başladılar. Ne yazık ki bilgi paylaşımında resimler birinci oldu fikirler ikinci… İkisini bir arada sunduğumda bunu kanıtladım, görüşümden çok görünüşüm ön plana çıktı. Acıdır ki insanlar görüşlerini sunarken kendilerini de beraberinde getiriyorlar. Hani anne yemek hazırlarda; gönül alıcı “eline sağlık” sözcüğünü bekler ya… (Beklemedim dersem yalan söylemiş olurum ama bana eline sağlık yerine yaptıklarıma 10 üzerinde puan verildi ve asla 10 almadım. Daha doğrusuda almak istemedim zaten vermediler de. Şımarırım diyeJ  ) Bu sözcüğü duymayan insan son hatırlatma olarak Afiyet olsunu söylese de “Yiyoruz işte “cevabını alma olasılığı var...  En iyisi yorum yapmamak. Sadece seyirci kalmak. Böyle kırıcı olmaktansa YORUM yapmamak daha insanidir.