Nedense bazı insanlar yaptıklarını gözden geçirmeden yaptıkları her işten büyük keyif aldıkları zaman kendilerinden geçebilirler oysa gelişme özeleştiriyle daha sağlamlaşır ve insanı ileriye taşır. Şimdiye kadar yaptığım hiç bir işi mükemmel diye adlandırmadan "Daha iyisi nasıl olurdu acaba? Daha iyi yapabilir miydim?" sorularıyla ucu açık bıraktım. Bu da şımarmamayı çalışmaktan asla vazgeçmemeyi sağlar. Etrafımızda yağcılar olabilir. Bizi havaya sokabilir. İşte en tehlikelisi budur. Kendini bir şey sanmaya başladığı zaman insan kör ve sağır olur. Yanlışları görmemeye ve kendini ilah sanmaya başlar. Her zaman böyle bir hastalığa yakalanırım diye koruyucu bir duygu yükledim kendime. " Her şeyin daha mükemmeli yapılabilir ve senden daha zeki ve yaratıcı insanlar var. Sakın bunu unutma! " Bu da beni daha temkinli ve heyecanlı yaptı. Herkes içinde bu geçerli olmalı. Kibir duygusundan uzak yapılanların sonuçlarını dikkatle inceleyerek acaba bir yerlerde yanlış yapıyor muyum? sorusunu sıcak tutarak insan daha bir insan olabilir. Herkesin sizi beğenmesini beklemeniz saçma. Çoğunluk sizi sevse bile sevmeyenlerin gerekçesi sizi daha araştırıcı ve çalışkan yapar. Gelsin koca bir soru:" Neden acaba?" Sevmeyenlerin sesi bence daha önemli .Ona kulak veren nerede yanlış yaptığını rahatlıkla görebilir. Oysa sadece sevenlerine güvenen kaybeder. Görülmeyen yanlış sinsice büyür ve gelir sizi öldürmese de boğabilir.
Yorumlar
Yorum Gönder