Lütfen aç gözlü olmayalım?

Adı üstünde gözü doymayan; gözü doymayanın ne midesi ne yüreği doyar. Bir tek bilgi edinmede aç gözlü olmak iyidir. İnsanlar neden aç gözlü olurlar? Cevabı çok basit “Zamanında ihtiyaçları giderilemeyenlerdir.” Dersek ihtiyaçları giderilmediği halde tok gözlü olanlara haksızlık etmiş oluruz. O zaman olay sadece ihtiyaç değil “sahiplenme duygusu” da söz konusu. Biraz da “güç edinme” diye eklersek aç gözlülük tanımı netleşir. Affedersiniz bencilliği ve sevgisizliği eklemeyi unutmuşum koşarak geldiler “Biz de varız.” diyerek. Aç gözlüler paylaşmayı sevmezler. Her şey onların olmalı. Böyle düşünerek mutlu olurlar mı? ASLA. Çünkü böyle davranışların sonunda sevgisizlik baya bir palazlanır ve zirve yapar. Çok iyi bilirsiniz ki zirve her zaman tehlikelidir, her şeyden önce de serindir. Bazen de doğal aç gözlülük vardır. Niyet kötü değildir. Yapılan bir tatlının tadına dayanamayıp bitirmek gibi. Suç burada sadece yiyende değil; onu o kadar lezzetli yapandadır. Bazıları diğerlerini düşünmeden güzel bir yemeğin en güzel yerini yiyerek diğerlerinden çaktırmadan intikam, bazıları da anneler gibi en güzel yeri sevdiklerine bırakarak keyif alırlar. Aç gözlülük engellenebilir ya da yok edilebilir mi? Bence antibiyotik olarak günde 3 kez sevgi yüklemesi yapılarak önce kişiye özgüven aşılanır, sonra paylaşmanın keyfi vitamin olarak verilirse hasta kısa bir sürede ayağa kalkar ve koşmaya başlar. Hastaları kısa sürede iyileştirmek için sağlam olmamız yani iyi bir örnek olmamız gerekiyor ki onlara yardımcı olalım ve aç gözlü olmayalım.