Dün İstanbul'a gelirken feribotun arkasındaydım. Feribot kalkmadan önce ikaz sesi duyuldu ve konuşulanlardan anladık ki yanlış taşıt düzenlemesinden dolayı olmuş ve feribot sağa doğru biraz ağırlık vermiş. O sırada üniversiteli bir genç kız korkunca ben de korktuğumu belirttim ve böylece konuşmaya başladık. Mesleğimi öğrenince lisede harika bir İngilizce öğretmeninin olduğunu fakat kensinin İngilizceden anlamayıp nefret ettiğini anlattı." Burada bir yanlışlık var dedim. Öğretmen harikaysa ilk işi sana öğrenmeyi sevdirmek olmalıydı sonra anlamadığın bir anlatımı sunanı nasıl harika diye nitelendiriyorsun. Kısaca "Haklısınız." dedi. Gerçekten çok üzüldüm. Buna benzer konuşmaları duydukça tüylerim diken diken oluyor. Bir dershaneden gelen mühendis ,öğretmeninin harika İngilizce konuştuğunu söyledi. Ben de sordum: nasıl anladınız? diye. Tabi cevap yok çünkü anlasa orada ne işi var. Anlamadığınız şeylere övgü yaparsanız aşağılık duygunuzu beslersiniz ve bunun bedelini de çok ağır ödersiniz yani ayrıca ve kısaca aptal duruma düşmekte var. Bir başkası çok iyi İngilizce biliyor diye arkadaşını getirdi. Gerçekten bu daha da vahim. Çocuk çok akıllı. Nasılsa yanındakiler bilmiyor ya şirinlikle aklına gelen sözcükleri sıralıyor ve ortaya karışık bir durum çıkıyor. Son derece zeki bir endüstri mühendisine ders vermiştim. Kendisi çeviri yapacağı zaman sürekli birilerine gidip soruyormuş. Bu onu o kadar incitmiş ki ve karar vermiş bana geldi. Tam iki ayda gecesini gündüzüne katarak deliler gibi çalıştı e hoca da deli olunca olayı çözdü. Bir zaman sonra bana geldiğinde: " Herkes yazdığı yazıları kontrol etmem için bana getiriyor. Ben öğrenene kadar hepsini İngilizce biliyor diye düşünmüştüm." Bilmediğiniz sürece ahkam kesen çok olur; öğrenin böylelerine fırsat vermeyin. Düşünmek güzeldir. Bence de önce onu öğrenmek lazım.
Yorumlar
Yorum Gönder