Yaşam çelişkiler üzerine kurulmuş. Bunlarla yaşamayı öğrenmek zorunda insan. Ana-babasına bakmak için yaşamından vaz geçen insanlar tanıdım. ne hissettiklerini bilemem ama bildiğim tek şey var o da iki tarafa da adil olacak şekilde bir düzenleme yapabilmek. Tabi ki bu söylendiği kadar kolay olamaz ama öyle olmalı diye düşünüyorum. İnsan kendini yok sayacak kadar birini sevmesinin adı bu olmalı . Hani derler ya " Ölürüm senin için." Çelişkiler zaman zaman adaleti sorguluyor neredesin sen ? diye. Adaletten tık yok. bir yerlere mi gitti yoksa? gören-bilen yok. İnsan doğduğu zaman ne hayallerle büyütülüyor ve büyüten onun sağlıklı, mutlu ve başarılı olmasını düşlüyor. Hayat bu kimseyi dinlemiyor , yapıyor planını programını sen de uymak zorunda kalıyorsun. Herkes için geçerli değil bu. Örneğin: Asiler, benciller ve merhametsizler için işlemez o plan-program...Gel de çık işin içinden. Zaten çelişkinin de görevi ya insanı çıkmazda ya da ikilemde bırakmak. Zordur orta yolu bulup herkesi mutlu etmek. Allahtan alışma diye bir olay var. kabulleniyorsun ve artık ona "Benim hayatım bu "deyip noktayı koyuyorsun. Ne olursa olsun adil olmak için uğraşalım çünkü tek taraflı düşünmek ve yaşamak hoş bir şey değil.
Yorumlar
Yorum Gönder