Her zaman
hayatımızda sıradan insanlarla özel insanlar olmuştur. Birileriyle sadece lak
lak eder ve beynin boş dönersin. Bazıları ise her dakikanı anlamlaştırır. Ayrılırken
beynin ve ruhun doymuş olarak dönersin. Eşit şartlarda adamın olursa iki
tarafta mutlu olur. Oysa dengesiz ise verici taraf yorulduğu ile kalabilir
karşı taraf zamanı boşa harcadıysa. Adam kelimesini arkadaş- dost- yakın olarak
kullanıldığı için seçtim yoksa cinsel özellikten dolayı değil. En çok, cahil
ama zeki insanlarla konuşurken içim acır (bir öğretmen olarak) “ona imkân
verilseydi kim bilir hangi yerde olabilirlerdi. “ diye düşünürüm. Her insandan
aslında öğreneceğimiz çok şey var. İyi ya da kötü. İlk tanışmaysa şansımız yok.
Elimiz boşta dönebilir dolu da. Ama sonradan bir araya gelmek tercih meselesi
olmalı. Ben hayatı hem öğretmen hem de öğrenci olarak yaşarım. Benim insan
kavramım bu. Zamanı ve mekânı değerlendirmek için sana yakışanı seç. Ruhuna ve
beynine kötülük yapma.
Yorumlar
Yorum Gönder