Ağlamanın gururla ve acizlikle bir ilgisi yoktur tamamen insancıldır. Fiziksel ve duygusal gereksinimden dolayı sözcüklerin yetmediği zaman kendiliğinden oluşan bir tepkidir. Önce gözlerin sulanmasıyla başlar sonra da yanaklardan aşağı akar gider... Bebek konuşmadığı için spor olarak ağlama, gülümseme, el kol oynatma, bir de altına yapma faaliyetlerinden başkasını yapamadığı içi "Ağlamayan bebeğe süt verilmez" lafı doğrudur. Kendisini kötü amaçlı kullananların dilinde duygu sömürüsü, acındırma, zavallılık gibi yakıştırmalar olsa da hangi nedenlerle olsun insani anlamda ağlamak güzeldir... Sadece tonlamasına dikkat etmek gerekir, bağırarak ağlama sadece canın çok yanmasında affedilir onun dışında şımarıklıkla suçlanır.Kolay ağlayan yani sulu gözlü biri olarak, bundan dolayı hiç utanmam. Film izlerken ya da içimi burkan bir manzarada gözyaşları - sanki sürekli mesaidelermiş gibi- bir sevinç sorma gitsin...Önce gözbebeğinde toplaşırlar sonra miting olacak sanırsınız, Arka arkaya sanki aylarca içerde kalmışlar da bunalmışlar gibi koşarak ve çoşarak dışarı çıkarlar. Tutana aşk olsun! Okuldan ayrılacağım duyuldu ve son derslerime giriyordum. Bir gün de tam derse gireceğim sınıfın kapısı açık içerden bağrışmalar geliyor, içeriyi de görmüyordum. Koridorun başında bekliyordum. Nöbetçi öğretmenler dışarı çıktılar. Kapıyı kapadılar. Bir şey de soramadım korkudan. Kapıyı açar açmaz kapıdan masama kadar papatyalardan yol yapmışlar. Tahtaya papatyalarla seni seviyoruz yazmışlar. Masama aynı şeklide ismimi yazmışlar. (Okul yakınlarında yeşillik alanlar vardı. Çiçek satın almasınlar diye önceden uyarmıştım papatyaları severim diye.Arada toplayıp getirirlerdi.)Manzarayı görünce kapının yanında ki duvara dayandım ve ağlamaya başladım. Bunun üzerine bir kaç öğrencim koşarak yanıma geldi ve " Ağlamanız için değil, mutlu olmanız için yaptık."dediler. "Ben de mutluluktan ağlıyorum." diye cevap verdim. Sizler içinde aynı dileklerle. ( Not: videoyu yayınlayamadığım için utançtan yazdım biraz da)
)
Yorumlar
Yorum Gönder