YALNIZLIK

Aslında her insan duygu, düşünce ve yaşamışlıkları ile yalnızdır. Dünyaya yalnız gelip ve yalnız gider. Paylaşmak istediği kadarıyla düşünce ve duygularını paylaşır. Kendi dünyasında ne hissettiğini ve düşündüğünü tam olarak bilemeyiz. Bir de gerçek olarak yapayalnız insanlar vardır. Fiziksel olarak çocuk, genç ve yaşlı olarak zaman içerisinde istemeden de yalnız kalınabilir. Öyle insanlar tanıdım ki yaşamı şahane geçip sonunda yapayalnızlık ile tanışmış. Yapacak bir şey yok. Bazıları yalnızlığı hayatla mücadele olarak geçirip güçlenir bazıları ise pes ederek yerlerde sürünür. Yaşam koşulları gereği paylaşabileceğiniz kişiler ve düşünceler varsa yalnız kalmazsınız. Benim gibi yalnızlığı özleyenler de olabilir aranızda. Yoğun bir iş hayatı ve diğer zaman değerlendirmelerim yalnızlığı özletiyor. Tabi burada amacım biraz beynimi dinlendirmek. Daha doğrusu işleri özlemek ve daha bir coşkuyla sarılmak. Bir de ceza gibi yalnız bırakılmak var ki en acısı bence o olmalı. Yine özünde sevgisizlik, vefasızlık ve adaletsizlik yatıyor bunun altında. Gerçek şu ki insanı zehirleyen insan olsa da; besleyen de insan.