Hedefin varsa,

Farklı, yoksa sıradan yaşıyorsun. Gücenme yok. Hayatın kendisi bir savaş; tek eksiği silah –gerçek savaştan ayıran. Tek düze bir yaşamı kabullenmek her baba yiğidin harcı değil. Geçici mutluluk yaşar sonrası ise sıkıcılık…”Ne yapsam?”lar doldurur günlerini, aylarını ve yıllarını. Buna fırsat vermemek için yeni hedefler koymalı insan kendini daha elindeki bitmeden. Kolay değil tabi bu söylendiği kadar. Öncelikle kişi kendini çok iyi tanıyacak, neler ve ne yapmak istediğini çok iyi bilecek. Sadece kendisine değil; hedeflerinde ona ihtiyaç duyulduğu zaman ilaveten başkalarının hedefleri için yardıma koşacak. Tek düze ya da boş geçen zaman kişiyi tüketir. Uykusuz kalmaya değer işler bile uyumuş kadar onu huzurlu kılacak. Değişim, yenilenme ve üretme kişiyi farklılaştırır. Aslında hepsi bir başlamayla gelir. Yeter ki insan o gücü kendinde bulsun. Yaşanmışlıklar bir hikâye ama hala kalemi elimizde olan. Beğenmediğin yerleri çıkar yenisini yaz. Ya da onların yerine daha anlamlı bir şeyler koy. Değiş tokuş yap. Bazıları “ Çok hedefi olan hiç birini başaramaz. Bir tanesi yeterli. Ona odaklanmalı ve onu başarmalı.”dese de fazla hedef göz çıkarmaz.Olsun da yedekte dursunlar. Hiç önemli değil. Hedef kalmayınca baş tacı olurlar. Ne kadar hedef bir o kadar mücadele… Gelsin heyecan…