KUMAR oynayalım.

Ama yalnız oynayalım. Hiç kimsemiz olmasın. Keyfimiz istiyor diye oynarken, onun veya onların hayatıyla oynamayalım. Batarsın çıkarsın – çıkmazsın nasılsa geride seni düşünecek ve hesap soracak kimse yok. Kumar oynamak bile sorumluluktur. Hayatında olanların hayalleri ve umutlarıyla oynamamak gibi. İnsanlar eğlence tarzında basit şeyler için oyun oynarlar ama işin içine para girdi mi adı “Kumar”a çıkar. İnanın oyunların hiç bir suçu yok. Suçu işleyenler bir de onu suçlarlar. Peki, kimler kumar oynar? Hırsları, tutkuları ve hayata dair inancı olmayanlar oynar. Hayattan beklentisi çok olanlar ve çalışarak buna ulaşamayacağını düşünenler, en kısa ve çabuk yolun bu yolla olacağına inanırlar. Bir de bazıları vardır ki sözüm ona sevdiklerini rahat ettirmek için yaptıklarını günün birinde mutlaka kazanacaklarını söyleyerek aklı sıra vicdanlarını rahatlatmaya çalışırlar. En çok zoruma gidense, çalışarak para kazanan birinin para biriktirerek zengin olmayı değil de şans eseri kazandığı etmediği parayı kabullenmesi.  Kafası çalışan birinin kazansa da iki katını kaybedeceğini de bilmesi gerekir. Aslında kafasını kullanarak bu işi yaptığını düşünenin, kumarın “Getirisinden çok götürmesinin “olduğunu fark ettiğinde kaybettiğinin  sadece para değil, insan, zaman ve yaşam olduğunu anladığında karşısında pis pis sırıtan kumara söyleyeceği tek bir sözcük bile yoktur. Sorumluluğunuz yoksa kumarla pardon hayatınızla oynayın ama yalnız başına :(