Yeme!

Karnın açsa ye afiyet olsun ama lütfen fazla yeme. Bir hadiste:"Midenin üçte birini yiyecek, üçte birini içecek ve kalanı hava alması için bırak! "der. Kimin umurunda? Canım istediği kadar yerim midemin kahyası mısın? der yemeğe düşkünler. Kahyası değilim ama bakınca insanın içi acıyor diyemesin. Bu konuda kalıcı eğitimimi Fransız bir hanımdan aldım. Allahtan çoluk çocuk sahibi olmadan almışım, yoksa geleneksel bir ana olup çıkacaktım. Türkle evli bu hanımın 3 yaşında bir kızı vardı. Kızına yemek hazırladı. Küçük bir tabağın içinde az bir et, biraz yeşillik ve minik bir patates... tabağa acıklı bir şekilde baktım ve " Ne bu ? Şimdi çocuk bununla mı doyacak? dedim. Kızın elini tuttu ve bana :" Herkesin midesi avucunun içi kadardır." dedi ve sustu. Ben bir avuca bir tabağa bakınca dersimi çok iyi aldım... Görünen köy kılavuz istemezmiş! Sonradan hep az yiyecek sundum. oysa rahmetli annem "Tabağındaki bitmeden  kalkmak yok!" diyerek 15 yaşında beni 65 kiloya çıkartarak sumo güreşcisi mi yapacaktı, bilemiyorum... Aslında fazla yemenin psikolojik nedenlerden kaynaklandığını düşünüyorum. Örneğin ben  canım sıkılınca çok yiyorum. Bunu bildiğim için canım sıkılınca hemen bir işe koyuluyorum ki  yemekten uzak durayım diye. Bir de yemek yerken aç insanları düşünmekte etkili oluyor zira benim aklıma gelince boğazım düğümleniyor yiyecek aşağıya gidemiyor.Gözün doyması midenin dolmasından çok daha güzel...