Kartları açık oynayamıyorsak,

Başımıza gelenlerden dolayı kimseyi suçlamayalım. Özellikle ve öncelikle iki insanın anlaşmak amacıyla bir araya gelmesi, kendisini iyi tanıyıp karşısındakini de tanımaya çalışması sonucunda karar verilen sonuç: Anlaştık ve devam etmeye karar verdik ya da vazgeçtik. Bunun adı ders olur, evlilik olur, başka bir iş için sözleşme olur da olur. Bazıları sadece işleri görülene kadar senin istediğin tarzdaymış gibi görünse de seni garantiledikten sonra gerçek yüzü kabak gibi ortaya çıkar. Evlenene kadar son derece sevimli, çalışkan, iyi niyetli gibi görünen bu mahlûklar nikâhın bitiminde iğrenç olduklarına dair işlere başlarlar çünkü ellerinde değil- dayanamazlar daha fazla iyi insan rolü oynamaya. İnsanlarda öncelikle “iyi” sözcüğünü yakıştırdığım için kötüyü görmek istemiyorum. Eğitim almamış duyarlı insanların hisleri daha iyi çalışıyor. Örneğin, aynı anda gördüğümüz – konuştuğumuz biri hakkında manzaraya bakarak ”Ne kadar çalışkan ve merhametli.” Dediğimde “Hayır, öyle biri değil, evlendikten sonra göreceksiniz” demesi ve dediği gibi görmem beni üzüyor. Başındaki konuşmalarıyla evlendikten sonra taban tabana zıt davranışları aslında ne kadar samimiyetsiz olduğunu gösteriyor. Yanılmayı istemediğimiz halde, peki o zaman niye yanıldık? Güzel bir şey görmeyi arzu ettiğimiz için. Mesleğimle ilgili merhamet olayı yok, bir öğrenciye, bir kendime bakıyorum, sonra karar veriyorum. “Ya biz ayrılamayız ya da birlikte olamayız!” diye…