Uyanık

Böyle iki anlama gelen sözcükleri çok severim. Artı anlamda her şeyin farkında olan bilinçli, ama Türkçede ilk akla gelen kurnaz, çıkarcı ve bencil insanlar için kullanılan olumsuz bir sözcük. Zekadan değil akıldan kaynaklanan bir eylem. Kötü bir olaydan kolayca paçayı kurtaran, çıkarına olacak bir iş için hemen atlayan, kafasına koyduğunu birilerini aptal yerine koyma pahasına gerçekleştirendir. Örneğin: Hep misafir olur, ama misafir etmeye asla yaklaşmaz. Sürekli almaya ama vermeye istekli değildir. Çevremizde bunlardan bolca görürüz. Yalnızlaştıklarında hemen bir liman bulup ama bunu sürdüremeyen bir karaktere sahiptirler. Yemekhanede parasız yemek yiyecek öğrencileri seçerken araştırırız ama bu her zaman çok sağlıklı olmaz. Bir tek annesiyle yaşayan ,durumu iyi olmayan bir öğrencimi yemek vakti bahçede dolaşırken gördüğümde:" Ne çabuk yemeğini bitirmişsin!" Öğretmenim ben yazılmadım.Onun için yemekhanede yemiyorum."dediğinde. "Neden seni yazmadım mı?" diye sorduğumda "Benden daha zor durumda olanlar vardır diye çıktım."dedi. Onun yerine çiftlik sahibi kendini acındırarak "UYANIK" başka bir öğrenci yazılmıştı. Durumu düzelttim ama gördümki Hem insan ve hem uyanık( bilinçli anlamında değil) aynı zamanda olmuyor. Aslında uyanık olanların sonunun hiç de iyi olmadığını görüyorum ama bunu uyanıkların anlaması ve görmesi mümkün değil. Herkesi uykuda sanarak - ne kadar uyanık kalabileceklerini tahmin edemiyorlar.Bunun bir yerde bitip bedelini ağır ödedikleri zaman uyanırlar. İşte o zaman "Sür eşeği Niğde'ye...