İnsan neyi, niye özler?

Geçmişte mutlu olduğu olayları, kişileri görmediğinde tekrarı olsun diye özler. Yani eksiklik duygusundan ortaya çıkar. İşi çok olanın ne yazık ki bir şeyleri özlemeye zamanı ve ruhu yoktur. Sadece pes etme noktasında “Ah bir dinlensem “ diyerek davetiye çıkarır dinlenmeye… Söz konusu yiyecek içecek olunca özlem kişilerin yaptıklarına duyulur. Annemin dolmasını özledim… Gibi. Uzun bir süreçten sonra telefonda görüştüğüm kişilere “Özleştik, görüşelim mi?” diye öneriyle giderim. Evlat sahibi olmayan bir anne için: ”Bir evlada hasret.”dendiğinde “Hasret” bana daha dokunaklı ve ağır gelir. Yani kavuşmanın zorlaştığı anlarda hasret giriyor işin içine… Yiyecek içecek konusunda epeydir yemedim canım bulgur pilavı istiyor derken, telefon ve internet sayesinde görme şansımız olduğu için özlemler sadece sözde kaldı. Doğal olarak uzun bir süre görmezsen özlersin ama her gün onlarca pozu izleyince” Çok şükür rahat ve mutlu “deyip geçiyorum. Tatile gidince en çok evimi ve bilgisayarımı- kısaca çalışmayı özlüyorum. Sevdiklerim akıllı telefonların sayesinde anında görüntülerle her an yanımdalar. Tabi dokunmatik değil seyretmelik. Özlemelik olaylar ne de olsa güzel olaylar… Kötülerle karşılaşınca eskilerin kulağını çınlatıyoruz. Neydi o günler! Bu kafayla o günlerde tekrar olmak istemem. Her şey zamanında güzel. Kaybettiğimiz güzel insanları özlüyoruz.( daha iyi ve güzelleri gelmediği için)