ACABA?

Derse başlayanlar kucaklar dolusu “acaba”larla gelmiyorlar mı! Alıştım artık. Hepsini ve acabalarını “Hoş geldiniz!”diye karşılıyorum… Biliyorum ki onları bir yere taşıyacak olan acabaları benim için çok önemli. Yıllarca aynı sistemle ders görmüş ve son olarak da umutsuzca bana gelmişler. Bakışlar-duruşlar acaba! Başladığımda acabalar ses çıkarmadan gidiyorlar usulca. Gözler ışıldıyor ve dudaklarda gülümseme ve usulca ve çaktırmadan özgüven aşısını da yediler mi işlem tamam. Şimdi sıra çalışmada bu seferde inatçı bir acaba var. Bu çalışmaların altından kalkabileceğim mi? acabası JUmut, her şeyin başlangıcı, inanç yarısı ve çalışma da başarı olarak sonuçlanıyor. İngilizcede acaba ve dolaş sözcüğü farklı yazılsa da aynı okunuyor. Acaba “I wonder”, dolaşırım sözcüğü ise “I wander “Sanki acaba, güven ile şüphe karışımı bir lezzet. Acabaları çok olan bir insanın öğrenme merakı da bir o kadardır. Bunun insana verdiği heyecan farklıdır aşırıya kaçmadıkça… Uzun deneyimlerden sonra mesleki anlamda acabalar azalıyor ama yaşam acabalarla dolu. 8-12 yaş arası çocuklarda acabanın yerini merak alıyor. Öğrenme onlar için çok doğal bir olay, sorgusuz sualsiz hele de oyun tarzındaysa öğret/yetiştir gitsin. Çok kolay her şeye inanabiliyorlar. Toplum kirli yüzünü gösteren kadar fazla masumlar. Acaba/ merak ediyorum bu yazıyı şimdi kaç kişi okuyor. “I wonder how many people are reading this article now.”