Hiç de o
kadar kolay değil. Beynim, kalbim ve vücudum… Tam uykum geldiğine karar
veriyorum; yastığa başımı koyar koymaz beynim inadına çalışmaya başlıyor ve
beni yerimden kaldırıyor. Ona da sormam lazımmış! Aslında saygısızlık yapıyorum
bir yerde. Şöyle konuşmam lazım” Arkadaşlar uykumuz geldi mi? Yatalım mı? Bir
isteğiniz var mı? Gece yarısı uyanıyorum neden, mide zamansız sipariş veriyor. “Canım
mercimek istiyor kalk yap” diye… Nereden çıktı şimdi bu diyemezsin valla bir
ağrımaya başladı mı susturamazsın. En iyisi kalk yap ve onu mutlu et… Kalp en
masumu. Yardıma ihtiyacı olan birine duyduğun hisler ve çaresizliğin canını
acıtsa da yapacak bir şey yok. Aslında yalnız olmadığını anladığında baya bir yol
almış oluyorsun. Vücut nereden geldiği bilinmez bir enerjiden dolayı
hareketli. Hanım hanımcık yürü, otur,
kalk talimatlarına sadece birkaç dakika uyuyor sonra eski haline dönüyor. Sanki
görünmeyen bir motora bağlı gibi. Kalp ile beyin sevgili. Bir duygu gelse
kalpten beyin hemen onun düşünceye dönüştürüyor ve beni amele gibi
kullanıyorlar. Bunların isteklerinin günü saati yok…O kadar iyi anlaşıyorlar ki
inanamazsınız.
Yorumlar
Yorum Gönder