Bunalım gelme üstüme bunaltırım seni!!!

Çok insan tanıdım yaşamla hatları kesilen, sesleri cızırtılı gelen ve bağlanma sorunu yaşayan… Buna doktor da teşhisini koymuşsa” sadece bir cümleyle sizi kaderine bırakır.” Destek almalısınız!” Tamam, alalımda nasıl alacağız. Bunun adı %90 ilaç % 10 da insan olarak anlaşılır. Hayat acısıyla tatlısıyla bir denge olayıdır. Her ikisine de eşit ağırlıkta durabilmeyi başarırsak, hayat bize iyi davranır. Zamanın su gibi akıp gittiğini göz önüne alırsak her şeyin sırası gelince mazi olacağını biliriz. Bence zamanı doğru ve anlamlı değerlendirebilirsek yaşam “Bunun işi var.” diye tepemize dikilmez… Genellikle bunalıma girenlerin işsiz olduğunu görüyorum. Yapacak bir şey bulamıyor ya da yaratamıyorsan “Hoş geldin bunalım! Diye kollarını açıp sarılıyorsun ki kendini kurtarman çok zor. Bu yüzden bunalıma fazla yüz verme astar hatta canını bile isteyebilir. Sevgisizlik ve ilgisizlikten de bunalıma girenler var. Bir zamanlar yaşadığın sevgi ve ilgileri hatırla. Ne yapalım herkes hayatı boyunca sevgi ve ilgi odağı olamaz. Bunu kabullendiğinde derviş falan olmuyorsun Yakanı bunalıma kaptırmıyorsun. Yaşam meşgul ses vermiyorsa sen sesini yükselt. Sorununu tanıyacak kadar zeki olanın; çözüm bulamayacak kadar aptal olacağına asla inanmıyorum. Beni utandırmayın… Sevgiler...