Gerisi kolay. "Yola çıkmak için bir adım yeter." deselerde yine de bir kaç adımdan sonra dönenler olabilir. Önemli olan sonuç diye düşünülse de bence değerli olan yolda verilen mücadele ve taşınan umuttur. Hiç bir şey "Kaybedeceğim." düşüncesiyle başlatılmaz. Bir anne düşünün evladını büyütürken onu ne hayallerle besler, sever ve ilgilenir. Beni en çok düşündüren kendilerini "Yapamam." diye adlandıran aslında çok isteyen insanlar olmuştur. Kolaylığını söylesen bile seni dinlemez o bir kere onun adını zor diye koymuştur. Sıkıysa değiştir. Aslında mücadele veren ve onu ikna etmeyen çalışan keşke kendisi olsa. Örneğin: Satranç 16 parçadan oluşur ve hepsinin görevi bellidir. Ona göre satranç oynarsın. Şimdi bilmeyen atı alır dıgıdık gider. Kaleyide bir baştan bir başa uçurur. Veziri nereye koyacağını bilemez. Şah önemli diye düşünür alıp ortaya koyuverir. Oysa piyonlar vardır kurban edilecek ya da öncü birlikler. Aslında şah son sözü söyler "MAT" işte bu noktaya kadar düşünmek lazım tabi oyunu bilen için. Dil öğrenmekte böyle bir şeydir. Her basit olayın bile kendine göre bir kuralı vardır. Kullanmak için öğreneceksin. Öğrenmek için de emek vermek gerekir. Uzun ve zor bir yol diye düşünülse de sonucu değecekse başarmalı insan. Neyse önce niyet, gerisi kısmet...
Yorumlar
Yorum Gönder